Lobelia szkarłatna jest jedną z popularniejszych i okazalszych przedstawicielek rodzaju Lobelia należącego do rodziny Dzwonkowatych (Campanulaceae). Pochodzi z Ameryki Północnej. Kwitnie od lipca do września, a jej kwiaty mają mocną szkarłatną barwę. Znane są wprawdzie jej odmiany: biała 'Alba' i różowa 'Rosea', ale są o wiele rzadziej uprawiane. W naszych ogrodach spotykamy najczęściej odmiany mieszańcowe, które są bardziej odporne na niskie temperatury niż gatunek macierzysty. Do najpiękniejszych należą 'Bee's Flame' i 'Queen Victoria', które charakteryzują się zabarwionymi purpurowo liśćmi oraz 'Pink Flamingo' o różowych kwiatach. O ile, jednoroczną Lobelię przylądkową (L. erinus), rozmnażamy wyłącznie z nasion, to ten gatunek, w większości przez podział karpy. Trzeba tylko pospieszyć się z wiosennym dzieleniem, bo młode pędy są bardzo kruche i łatwo się łamią.
Lobelia należy do roślin lekko trujących – może działać podrażniająco na skórę oraz oczy, a jej bezpośrednie spożywanie może spowodować zatrucie organizmu (szczególnie chronić przed dziećmi i zwierzętami).
Lobelia, w swoim naturalnym środowisku, występuje głównie na obszarach tropikalnych i subtropikalnych. Jednakże niektóre z jej odmian możemy spotkać także w Polsce – Lobelia jeziorna (Lobelia dortmanna) dziko rosnąca, która podlega w Polsce ścisłej ochronie prawnej. Rodzaj Lobelia liczy przeszło 380 różnych gatunków, a szereg z nich uprawia się jako rośliny lecznicze. Swoją nazwę zawdzięcza flamandzkiemu botanikowi Matthiasa de Lobel żyjącemu na przełomie XVI i XVII wieku.
Lobelia nie jest bardzo wymagającą rośliną – jest dość łatwa w pielęgnacji. Zdecydowanie więcej trudności sprawia uzyskanie nowej rozsady. Roślina najlepiej rozwija się na glebie średnio żywnej o średniej wilgotności. Aby uzyskać takie warunki, zaleca się sadzenie jej w ażurowych pojemnikach wypełnionych przekompostowaną ziemią darniową lub mieszanką gliny i piasku (1:2). Preferuje stanowisko nasłonecznione jednocześnie osłonięte od wiatru. Niestety, Lobelia cardinalis w naszym klimacie nie zimuje w gruncie. Jesienią, jeszcze przed pojawieniem się pierwszych przymrozków, należy przenieść roślinę do pomieszczenia i przesadzić na czas zimy do pojemników wypełnionych kompostem.
Lobelia szkarłatna jest jedną z popularniejszych i okazalszych przedstawicielek rodzaju Lobelia należącego do rodziny Dzwonkowatych (Campanulaceae). Pochodzi z Ameryki Północnej. Kwitnie od lipca do września, a jej kwiaty mają mocną szkarłatną barwę. Znane są wprawdzie jej odmiany: biała 'Alba' i różowa 'Rosea', ale są o wiele rzadziej uprawiane. W naszych ogrodach spotykamy najczęściej odmiany mieszańcowe, które są bardziej odporne na niskie temperatury niż gatunek macierzysty. Do najpiękniejszych należą 'Bee's Flame' i 'Queen Victoria', które charakteryzują się zabarwionymi purpurowo liśćmi oraz 'Pink Flamingo' o różowych kwiatach. O ile, jednoroczną Lobelię przylądkową (L. erinus), rozmnażamy wyłącznie z nasion, to ten gatunek, w większości przez podział karpy. Trzeba tylko pospieszyć się z wiosennym dzieleniem, bo młode pędy są bardzo kruche i łatwo się łamią.
OdpowiedzUsuńLobelia należy do roślin lekko trujących – może działać podrażniająco na skórę oraz oczy, a jej bezpośrednie spożywanie może spowodować zatrucie organizmu (szczególnie chronić przed dziećmi i zwierzętami).
OdpowiedzUsuńLobelia, w swoim naturalnym środowisku, występuje głównie na obszarach tropikalnych i subtropikalnych. Jednakże niektóre z jej odmian możemy spotkać także w Polsce – Lobelia jeziorna (Lobelia dortmanna) dziko rosnąca, która podlega w Polsce ścisłej ochronie prawnej. Rodzaj Lobelia liczy przeszło 380 różnych gatunków, a szereg z nich uprawia się jako rośliny lecznicze. Swoją nazwę zawdzięcza flamandzkiemu botanikowi Matthiasa de Lobel żyjącemu na przełomie XVI i XVII wieku.
Lobelia nie jest bardzo wymagającą rośliną – jest dość łatwa w pielęgnacji. Zdecydowanie więcej trudności sprawia uzyskanie nowej rozsady. Roślina najlepiej rozwija się na glebie średnio żywnej o średniej wilgotności. Aby uzyskać takie warunki, zaleca się sadzenie jej w ażurowych pojemnikach wypełnionych przekompostowaną ziemią darniową lub mieszanką gliny i piasku (1:2). Preferuje stanowisko nasłonecznione jednocześnie osłonięte od wiatru. Niestety, Lobelia cardinalis w naszym klimacie nie zimuje w gruncie. Jesienią, jeszcze przed pojawieniem się pierwszych przymrozków, należy przenieść roślinę do pomieszczenia i przesadzić na czas zimy do pojemników wypełnionych kompostem.